مقدمه و اهداف: امروزه با افزایش سطح بهداشت و سلامت و امید به زندگی، جمعیت سالمندان در جهان رو به ازدیاد است. افزایش جمعیت سالمندی، مطالعات بیشتری در زمینه افزایش سن و چگونگی تغییر در رفتارهای ارتباطی را می طلبد. آزمون گفتار در حضور نویز، درک شنیداری افراد را در حضور نویز بررسی می کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج آزمون گفتار در حضور نویز در افراد جوان و سالمند با آستانه شنوایی هنجار انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر که از نوع توصیفی-تحلیلی بود و به صورت مقطعی و ازطریق نمونه گیری در دسترس انجام شده است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش 31 سالمند و 31 جوان بود که بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. آزمون های ادیومتری تن خالص-ایمیتانس اکوستیک و ادیومتری گفتار و همچنین آزمون گفتار در حضور نویز، درگروه های سالمند و جوان انجام شد. یافته ها: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که در نسبت های سیگنال به نویز 20، 15، 10، 5 و صفر دسی بل، اختلاف معناداری بین دو گروه سنی جوان و سالمند وجود داشت (0/05>P)، ولی در نسبت سیگنال به نویز 25 اختلاف معناداری بین دوگروه سنی به دست نیامد (0/05P). نتیجه گیری: به نظر می رسد افراد سالمند ممکن است در فعالیت های قشری و زیر قشری مغز در پردازش شنیداری متفاوت با گروه جوان باشند و احتمالا توانایی درک گفتار در حضور نویز ضعیف تری نسبت به گروه جوان داشته باشند.

مقدمه و اهداف: امروزه علی رغم پیشرفت های اخیر در حیطه پردازش دیجیتالی سمعک ها، شمار کثیری از کاربران از سمعک خود راضی نیستند و یکی از مهترین علل آن، عدم فهم خوب گفتار در محیط های نویزی است. کاهش دیجیتالی نویز و جهت داری از جمله فناوری هایی هستند که در این امر کمک کننده می باشند. مطالعه حاضر به ارزیابی تاثیر این دو فناوری بر راحتی شنوایی و درک گفتار افراد در نویز با افت شنوایی حسی-عصبی متوسط می پردازد. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر دو آزمون تراز پذیرش نویز زمینه (نسخه فارسی) و نیز بازشناسی اعداد (فارسی) در نویز بر روی 18 فرد بزرگسال (8 مرد و 10 زن) که دچار افت شنوایی حسی-عصبی متوسط بودند، انجام شد. تراز پذیرش نویز زمینه و نیز بازشناسی اعداد در نویز به ترتیب به منظور بررسی راحتی شنوایی و درک گفتار در نویز انجام شد. در این مطالعه 6 حالت تنظیمی مختلف برای سمعک وجود داشت که عبارت بودند از 1) Omnidirectional– DNR/off (Baseline)، 2) Omnidirectional– Broadband DNR، 3) Omnidirectional– Multichannel DNR، 4) Directional، 5) Directional– Broadband DNR، 6)Directional – Multichannel DNR. یافته ها: یافته ها نشان داد هر دو فناوری کاهش نویز دیجیتالی و جهت داری باعث بهبود امتیاز آزمون تراز پذیرش نویز شد، ولی تاثیر جهت داری بیشتر بود. هیچ کدام از فناوری های کاهش نویز دیجیتالی و جهت داری باعث بهبود امتیاز در آزمون بازشناسی اعداد در نویز نشد، ولی نتایج آن را بدتر نیز نکرد. نتیجه گیری: به نظر می رسد از آنجایی که دو فناوری کاهش نویز دیجیتالی و جهت داری باعث بهبود در راحتی شنیداری شدند، و در درک گفتار در نویز نیز تاثیری نداشتند، لذا توصیه می شود که در زمینه بالینی و برای تنظیم سمعک این دو گزینه فعال شوند.

زمینه و هدف: با توجه به بهبود شرایط زندگی در چند دهه اخیر، مسیله مهمی تحت عنوان کیفیت زندگی مطرح است. یکی از عواملمهم اثرگذار بر کیفیت زندگی، توانایی برقراری ارتباط با دیگران است. ارتباطات روزمره معمولا در حضور عوامل مداخل هگر مانند نویزصورت م یگیرد. ه مخوا نها در درک معنای کلمات نقش مهمی ایفا می کنند. باتوج هبه اینکه ه مخوا نهای انسدادی به واکه بعد از خودوابستگی دارند، به اثرات پوششی نویز آسی بپذیرتر هستند. پژوهش حاضر تاثیر سن، نسبت سیگنال به نویز و واکه همراه را بر بازشناسیه مخوان های انسدادی در حضور نویز همهمه بررسی کرد. روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضربر روی 60 فرد بالغ دارای شنوایی هنجار در دو محدوده سنی 30 تا 39 سال و 40 تا 49 سالاز بین نمون ه های دردسترس انجام شد. پس از انجام ارزیاب یهای شنوایی و گفتاری، بازشناسی ه مخوا نهای انسدادی در قالب هجایه مخوا ن واک ه ه مخوان و در حضور نویز همهمه در سه نسبت سیگنال به نویز در دو محدوده سنی یادشده مقایسه شد. یافته ها: مقایسه دو محدوده سنی در مورد امتیاز بازشناسی همخوانهای انسدادی در نسب تهایسیگنال به نویز صفر، 5-و 10-معن اداربود. همچنین در مورد امتیاز بازشناسی همخوانهای انسدادی در حضور برخی از واکه ها در نسبتهای سیگنال به نویز صفر، 5-و 10-بین دو محدوده سنی تفاوت معنادار دیده شد. نتیجه گیری: با افزایش سن، امتیاز بازشناسی ه مخوا نهای انسدادی در حضور نویز همهمه کاهش م ییابد. همچنین افزایش نویز سبب کاهش امتیاز بازشناسی همخوان های انسدادی، مخصوصا همراه با برخی واکه ها می شود.

این مقاله به مطالعه درک شنیداری محل تکیه واژگانی در زبان فارسی می پردازد. در یک آزمایش ادراکی، جفت واژه کمینه تکیه ای بی معنی «nana-nana» محرک هدف انتخاب شد و مقادیر دیرش هجا، سطح شدت انرژی کل، سطح شدت انرژی فرکانس های میانی و بالا و فرکانس پایه واکه های تکیه بر و بدون تکیه، در دو بافت دارای تکیه زیر و بمی و فاقد تکیه زیر و بمی، طی گام های مختلف بازسازی شد. سپس محرک های بازسازی شده در یک آزمون شناسایی، به آزمودنی ها ارائه شد که 20 گویشور بومی فارسی معیار بودند و از آن ها خواسته شد هجای تکیه بر را در محرک های هدف مشخص کنند. نتایج، یافته های آزمایش تولیدی صادقی (2011) را تایید کردند. بر این اساس، در بافت دارای تکیه زیر و بمی، درک محل تکیه تا حد زیادی، تابعی از تغییرات فرکانس پایه است؛ اندازه تغییرات زیر و بمی یا اختلاف سطح فرکانس پایه بین دو هجا، باعث تمایز شنیداری محل تکیه واژگانی می شود. در این بافت اثر همبسته های دیگر بر درک تکیه، افزایشی است؛ به این صورت که این همبسته ها اطمینان پاسخ های شنیداری را تا حدودی افزایش می دهند. در بافت فاقد تکیه زیر و بمی، اثر دیرش هجا بر درک تکیه واژگانی قوی تر از همبسته های شدت انرژی مانند: سطح شدت انرژی کل؛ سطح شدت انرژی و فرکانس های میانی و بالا، است. این نتایج نشان می دهد در صورت حذف تغییرات زیر و بمی، شنونده فارسی برای تعیین محل تکیه واژگانی به نشانه های دیرشی، وابسته است.

زمینه و هدف: پدیده دوزبانگی که یکی از مسائل مطرح در حیطه روان شناسی و زبان شناسی است می تواند بر پردازش گفتار نیز تاثیرگذار باشد. برای بررسی پردازش شنیداری آزمون های زیادی طراحی شده است. یکی از این آزمون ها، آزمون اعداد دایکوتیک است که توجه شنیداری تقسیم شده را بررسی می کند. هدف پژوهش حاضر مقایسه توجه شنیداری افراد دوزبانه و تک زبانه جوان ایرانی بود.روش بررسی: مطالعه مقطعی مقایسه ای حاضر روی 30 دانشجو دوزبانه (آذری - فارسی زبان) با میانگین سنی 23.63 و انحراف معیار 3.25 و 30 دانشجو تک زبانه (فارسی زبان) با میانگین سنی 22.27 و انحراف معیار 3.02 در محدوده سنی 18 تا 30 سال از دو جنس انجام شد. آزمون اعداد دایکوتیک روی افراد راست دست برخوردار از شنوایی محیطی هنجار، انجام شد.یافته ها: بین امتیازهای آزمون اعداد دایکوتیک افراد دوزبانه و تک زبانه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p=0.195)، و همچنین بین امتیازهای گوش راست و گوش چپ در گروه های تک زبانه(p=0.465)  و دوزبانه(p=0.054)  تفاوت معنی داری مشاهده نشد. از نظر آماری تفاوت معنی داری بین نمونه های زن و مرد در گروه تک زبانه ها مشاهده شد(p=0.031)  و در این گروه میانگین امتیازها در زنان بیشتر از مردان بود.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که افراد دوزبانه و تک زبانه در توجه شنیداری تقسیم شده تفاوت قابل توجهی ندارند و به نظر می رسد فراگیری زبان دوم در سنین پایین بر این نوع توجه شنیداری، تاثیر بارزی ندارد.

زمینه و هدف: اختلال یادگیری که به گروهی ناهمگن از اختلال ها اشاره دارد و ممکن است با مشکل در شنیدن، خواندن، نوشتن یا توانایی ریاضی بروز یابد. این کودکان به خاطر مشکل ناکارایی توجه در کلاس با مشکلات تحصیلی زیادی روبه رو می گردند. این پژوهش با هدف مقایسه توجه شنیداری در این گروه از کودکان با گروه عادی انجام گرفته است.روش بررسی: تعداد 27 دانش آموز پسر مبتلا به اختلال یادگیری 9-7 ساله به صورت غیراحتمالی ساده از بین نمونه های در دسترس انتخاب شدند، و 27 دانش آموز پسر عادی به عنوان گروه شاهد وارد این پژوهش شدند. جهت بررسی توجه شنیداری، انتخابی و تقسیم شده، به ترتیب از آزمون های گفتار در نویز فارسی و اعداد دایکوتیک استفاده شد.یافته ها: میانگین امتیاز گفتار در نویز در مقایسه هر دو گوش گروه مبتلا به اختلال یادگیری، در سنین 7 و 8 سال، اختلاف معنی دار با میانگین امتیاز در گروه عادی نشان نداد (P>0.05). در مقایسه بین 9 ساله ها تنها در گوش راست میانگین امتیاز دانش آموزان عادی بیشتر بود (P=0.33). در اعداد دایکوتیک، بین میانگین امتیازها در گوش راست بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P>0.05). اما در سنین 7 و 8 سال در گوش چپ میانگین امتیاز دانش آموزان عادی بیشتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در نسبت سیگنال به نویز مطلوب، توجه شنیداری انتخابی متاثر نمی شود لیکن به نظر می رسد توجه شنیداری تقسیم شده به دلیل عدم رشد کامل سیستم شنوایی مرکزی و یا اختلال پردازش شنیداری مرکزی متاثر می گردد.

مقدمه: برای سنجش مهارت درک شنیداری ابزارهای مختلفی وجود دارد که یکی از این ابزارها آزمون درک شنیداری ژتونی است. ازآنجایی که نسخه فارسی این آزمون غربالگری پرکاربرد برای سنجش اختلالات گفتار و زبان وجود ندارد، در این تحقیق بر آن شدیم تا آزمون درک شنیداری فارسی را با انطباق از آن تهیه نماییم. هدف: هدف از این پژوهش تهیه آزمون درک شنیداری فارسی منطبق و تعیین مختصات روانسنجی آن بود. روش: در این مطالعه ابزارسازی، ابتدا نسخه فارسی آزمون تهیه و روایی محتوایی تعیین شد. جهت بررسی ثبات درونی 188 فرد بزرگسال سالم (59 مرد و 129 زن) در بازه ی سنی 18-80 سال در شهر تهران در سال 1396 انتخاب شدند. نمونه گیری از نوع تصادفی خوشه ای بود و افراد توسط آزمون های درک شنیداری فارسی، بررسی مختصر وضعیت شناختی و زیرآزمون حافظه عددی وکسلر مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت بررسی پایایی آزمون 10 نفر با فاصله ی یک هفته مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. جهت بررسی تاثیرات سن و تحصیلات بر عملکرد افراد در آزمون درک شنیداری فارسی از روش رگرسیونی پواسن با انباشتگی در صفر استفاده گردید. یافته ها: آزمون درک شنیداری فارسی با 36 سوال و نمره کل 36 تهیه شد. روایی محتوایی براساس لاواشه و پایایی آزمون-بازآزمون، این آزمون به ترتیب 1 و 0/96 محاسبه شد (0/05

فراگیری زبان خارجی فرآیندی است که در درجه ی اول مستلزم تقویت مهارت های دریافتی زبان آموزان است. این فرآیند شامل چهار مهارت اصلی شنیداری، گفتاری، خواندن و نوشتن است که در این میان مهارت شنیداری به عنوان یک مهارت دریافتی، برای کسب درون داد مورد نیاز و استفاده از آن در تعاملات واقعی به کار گرفته می شود. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر دو نوع متن شنیداری متفاوت، بحثی و توصیفی، بر سطح درک مطلب شنیداری دانشجویان است. به این منظور، برای سنجش میزان اختلاف میان دو متن در تعیین سطح مهارت درک مطلب شنیداری، از روش کمی استفاده شد. پنجاه دانشجو که در رشته ها ی مختلف، در دو دانشگاه در تبریز تحصیل می کردند، در این تحقیق شرکت کردند. آن ها به چهار پرسش در رابطه با متن شنیداری بحثی و چهار پرسش در رابطه با متن شنیداری توصیفی و به دنبال آن، دو نوع پرسش چهار گزینه ای صوری و استنباطی پاسخ دادند. نتایج به دست آمده از آزمون تی دو نمونه ی مستقل، نشان داد که میان سطح مهارت درک مطلب شنیداری دانشجویان در ارتباط با دو متن مختلف، اختلاف معناداری وجود دارد. عملکرد دانشجویان در پاسخ به پرسش های چهارگزینه ای در متن شنیداری بحثی به طور معناداری بهتر از عملکرد آن ها در متن توصیفی بود. معلمان، مؤلفان کتاب و طراحان برنامه ی درسی می توانند از نتایج این پژوهش برای توسعه ی روش ها و مطالب کارآمد برای تدریس مهارت شنیداری بهره ببرند. دستاوردهای این تحقیق همچنین می تواند به دانشجویان کمک کند تا دیدگاه خود را وسیع تر کرده و با استفاده از آن، مهارت شنیداری خود را تقویت نمایند.

یکی از چالش هایی که معلمان ابتدایی در درس ریاضی با آن روبرو هستند کمبود انگیزه و علاقه در بعضی دانش آموزان برای یادگیری و پیشرفت در آن است. پژوهش حاضر با هدف تعیین یادگیری شمارش معکوس اعداد ریاضی در پایه اول ابتدایی به سبک های تصویری، شنیداری و کلامی طراحی و اجرا شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با گروه کنترل بود. نمونه گیری به شیوه تصادفی چند مرحله ای انجام پذیرفت و ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس منطقه محل سکونت در نظر گرفته شد و سپس به صورت کاملاً تصادفی مدرسه ای انتخاب گردید و از این مدرسه دو کلاس اول ابتدایی شامل 68 دانش آموز دختر که به صورت انتخاب تصادفی 24 نفر، از هر کلاس 12 دانش آموز، انتخاب گردید و این افراد در دو گروه آزمایش و کنترل توزیع شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه (12 جلسه، هفته ای سه جلسه و هر جلسه 70 دقیقه) آموزش های لازم را دریافت کردند. در این پژوهش جلسات آموزشی توسط پژوهشگر آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها از آزمون فراخنای ارقام مستقیم و معکوس آزمون وکسلر استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و از نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج نشان داد که آموزش شمارش معکوس اعداد ریاضی در پایه اول ابتدایی به سبکهای تصویری، شنیداری و کلامی به یادگیری عمیق تر منجر می شود و پیشرفت دانش آموزان دریادگیری را به دنبال دارد.

تحقیق انجام شده تلاشی بود برای فهمیدن این موضوع که آیا تفاوت معناداری بین موضوعات شنیداری معتبر و نوع ساده شده آن بر روی درک شنیداری زبان آموزان ایرانی وجود دارد. بدین منظور دو گروه 30 نفره از 250 زبان آموز مجتمع علمی فرهنگی علامه طباطبایی انتخاب شدند. این دو گروه پس از برگزاری آزمون تعیین سطح (تهیه شده بوسیله دانشگاه آکسفورد و کمبریج) بر مبنای سطح متوسط انتخاب شدند. سپس آزمون شنیداری تافل برگزار شد تا دانش آموزانی که بین 1+ و 1- انحراف از میانگین قرار می گیرند انتخاب شوند. 65 دانش آموز در این دامنه قرار گرفتند که 60 نفر از آنها بطور تصادفی در 2 گروه ذکر شده قرار گرفتند. یک گروه از آزمودنی ها موضوعات شنیداری معتبر را می شنیدند و گروه دیگر به نوع ساده شده همان موضوعات گوش می دادند. به آزمودنی ها کتاب تاپ ناچ سطح 3 تدریس می شد. آزمودنی ها پس از شنیدن به سوالات درک مطلب پاسخ می دادند. در پایان دوره (10 جلسه) نمرات آنها بوسیله آزمون تی مقایسه می شد. نتایج نشان داد که دانش آموزان در ارائه موضوعات شنیداری ساده شده نسبت به نوع معتبر آن نمره بالاتری کسب کردند. همچنین یک پرسشنامه انگیزشی در ابتدا و انتهای دوره به آزمودنی ها جهت سنجش انگیزه آنها نسبت به موضوعات شنیداری معتبر و نوع ساده شده آن ارائه شد. نتایج حاکی از آن بود که تفاوت معنا داری در انگیزه زبان آموزان ایرانی نسبت به موضوعات شنیداری معتبر و نوع ساده شده آن وجود ندارد